Het land van de sprookjes en spookstadjes.
Bijgewerkt op: 28 feb. 2022
Sant'angelo di roccalvecce, Roccalvecce en Celleno.
Tijdens de herfst en winterperiode vinden wij het heerlijk om in de auto te stappen en erop uit te trekken en nieuwe plekjes te gaan ontdekken. Vaak pakken we dan de landkaart – lekker ouderwets- en kijken we welke routes als groen worden aangegeven. Zonder een echte bestemming te hebben gaan we er op uit en we zien wel wat we onderweg tegenkomen. En dat levert vaak zeer verrassende resultaten op. Zo rijdend door het prachtige heuvellandschap doemen er altijd wel hen en der dorpjes op die je aandacht trekken.
En zo komen we uit bij het plaatsje Sant’Angelo (in provincie Viterbo) gelegen op zo’n 50 minuten rijden van Vista sull’oliveto. Dit dorpje heeft zichzelf op de kaart weten te zetten als “ il Paese delle Fiabe”. Het dorp is een openluchtmuseum geworden van populaire kunst. Op vele muren in het dorp kun je prachtige muurschilderingen aanschouwen allen geïnspireerd op de beroemdste sprookjes ter wereld zoals Alice in Wonderland, de kleine prins, het lelijke eendje, het meisje met de zwavelstokjes, Don Quichot, de feeën van Avalon, Hans en Grietje, en anderen. Een artistieke route leidt je niet alleen langs deze prachtige muurschilderingen (18 in totaal) maar ook langs sculpturen, bas-reliëfs, kiosken en mozaïeken allen met het verbindend thema fantasie, sprookje mythe of legende en zonder de culturele wortels van de plaats en zijn Etruskische, christelijke en agrarische traditie te vergeten. Ik ga jullie slechts enkele foto's laten zien, want je moet ze echt zelf gaan bekijken!
Roccalvecce
Na deze toer stappen we de auto weer in.
In de verte zien we al een dorpje opdoemen. Het is Roccalvecce. Wat onze aandacht trekt is het enorme kasteel dat statig boven de huizen van dit piepkleine dorpje uitsteekt. Tijd om ook daar een stop te maken en het dorpje te gaan verkennen.
Via geplaveide straatjes komen we op het centrale plein en bij kasteel Costaguti. De deuren staan uitnodigend open en een rode loper wijst je de weg naar de ingang. Er hangt nergens een plakkaat wat je er binnen kan verwachten. Wellicht is het ook niet open voor publiek. Ik trek mijn stoute schoenen aan ga via de uitnodigende rode loper de trappen op, te nieuwsgierig wat zich achter die enorme deuren afspeelt. Ik word direct door een mevrouw achter een enorm bureau aangesproken en welkom geheten. Ik vraag haar wat dit voor een gebouw is en of het toegankelijk is voor publiek. Dit kasteel is momenteel in gebruik als luxe hotel. Ze wil ons heel graag een rondleiding geven. Dat slaan we natuurlijk niet af. Een unieke kans om dit imposante gebouw van binnen te kunnen bekijken. Ze neemt ons mee naar zalen vol fresco’s smaakvol ingericht met authentieke meubelen. Alles klopt. Ook mogen we de gastenverblijven zien. Als je hier zou mogen slapen dan kun je je werkelijk een vorst voelen voor 1 dag. Vol enthousiasme verteld de vrouw die ons rondleidt het verhaal over dit kasteel. Na een uurtje staan we weer buiten. Aan de voet van het dorp ligt "La Vignaccia", de historische tuin behorend bij dit kasteel. Het prachtige park van ongeveer 15.000 vierkante meter dateert uit de jaren 1700. Binnen zijn er zeldzame en exotische planten van over de hele wereld, een majestueuze laan van eeuwenoude lindebomen, een Italiaanse tuin en een 18de-eeuwse stenen fontein. De tuin is echter enkel toegankelijk voor de gasten van het kasteel. Maar zeker is het laagseizoen kun je gerust vragen of je de tuin ook mag bekijken.
Al glurend over de muur, om een glimp op te kunnen vangen van de prachtige tuin, die de straat scheidt van la vignaccia, lopen we verder naar de voet van het dorp. Op een t-splitsing zien we een piepklein kerkje. Net op het moment dat wij aan komen lopen zien we een groep, met gids, die het kerkje ingaan. Alweer een unieke kans, want dit kerkje is alleen open volgens afspraak en met een gids. We mogen aansluiten bij de groep en gaan mee het kerkje binnen waar het aardedonker is. Pas als de gids de muren belicht met een zaklamp zien we pas waar we terecht zijn gekomen. Een eeuwenoud kerkje vol met prachtige fresco’s en ex voto.
De stad Roccalvecce heeft een zeer oude oorsprong. Het was een Etruskische nederzetting, zoals blijkt uit de vonden van vele graven uit de 8e en 7e eeuw v. Chr. die te vinden zijn in de omgeving van Roccalvecce. Later werd het een Romeins castrum zoals bleek uit de sporen van opus reticulatum aanwezig in de kasteelfunderingen. Kasteel Costaguti is eigendom geweest van zeer veel verschillende heren. De beroemdste hiervan, Ponzio, was een condottiere in opdracht van de nobele Monaldeschi-familie van Bagnorea (nu Bagnoregio). Sinds 1685 is het kasteel eigendom van de familie Costaguti.
Celleno spookdorp
Na Roccalvecce rijden we door naar het spookdorp Celleno wat veel weg heeft van zijn beroemde zusje Civita Bagnoregio, alleen is Celleno nog niet ontdekt door het grote publiek. Celleno, ook wel "Il Borgo Fantasma" genoemd, is een spookdorp geworden doordat het werd getroffen door epidemieën, vervolgens door aardverschuivingen, en andere vreselijke gebeurtenissen waarna het uiteindelijk in 1931 werd vernietigd door een aardbeving. De laatste inwoners verlieten het dorp rond 1800.
Het verlaten dorp is nog steeds een ingewikkeld doolhof van smalle straatjes die leiden naar de overblijfselen van het oude Orsini kasteel. Het kasteel is lang het strijdpunt geweest van de rivaliserende families; de Guelphs en de Ghibellines. In de 15de eeuw werd het het bezit van de familie Gatti en later een leengoed van de familie Orsini, waaraan het nu nog steeds zijn naam ontleent. Via het schilderachtige “via del Ponte” kom je in de kleine straatjes waar slechts kleine pleisterloze huizen en de overblijfselen van stenen gebouwen van basalt zijn te zien.
Ondanks de afwezigheid van onderhoud heeft Celleno zijn meest architectonisch en waardevolle gebouwen weten te behouden die zich allen rond Piazza del Comune bevinden; Castello degli Orsini, de kerk van San Carlo uit de 17e eeuw, de kerk van San Donato uit de jaren 1200 en enkele paleizen.
Onlangs werd er een project gepresenteerd voor het herstel en de herontwikkeling van het dorp. Celleno zou daardoor zomaar een nieuwe Civita di Bagnoregio kunnen worden.
Ga er dus nu heen nu het nog rustig is en onbekend.
Route google maps: https://goo.gl/maps/Efc25UTvsqNeTECv7