Als je bij ons op de terrassen staat kun je diverse wijnvelden zien liggen. Bijna al onze buren hebben wel ergens een wijn- en/of olijfgaard en verwerken hun oogst in geurende olijfolie en sloeber wijntjes. Alles voor eigen gebruik vaak. Wat je in de wat grotere restaurants in de omgeving op de kaart ziet staan komt ook vaak van eigen land. Zo krijg je bij San Carlo en il Boschetto vlees van eigen koeien en ze verbouwen hun eigen witte en rode wijn (huiswijn) en olijfolie.
Op zo’n 7 km van ons vandaan zijn 3 grote wijnboeren te vinden. Geografisch gezien liggen ze naast elkaar. Zij maken uitstekende wijnen! Een bezoek is dan ook zeer de moeite waard.
Samen met onze gasten kunnen we deze wijnhuizen bereiken middels een leuke wandeling. Paadjes door de landbouwvelden en de valleien brengen ons binnen uur bij Sant'olio, het eerste wijnhuis die we gaan bezoeken.
Eenmaal aangekomen bij Sant’iolo worden we verwelkomt door Irene, de dochter van de eigenaren die tegenwoordig de scepter zwaait in de cantina.
Het bijzondere aan Sant’iolo is dat hun wijnranken op fossiele grond staat. Als je de grond wat uitgraaft kom je fossiel materiaal tegen. Dit komt voort uit het feit dat in het geologische tijdperk, het Plioceen, (5 miljoen tot 500.000 jaar geleden), de zee dit land bedekte. Toen het water zich terugtrok werden deze maritieme materialen achtergelaten. De aanwezigheid van deze mineralen geeft de bijzondere smaak aan hun wijnen.
Na de wijngaard te hebben gezien, waar de druivenrassen Cabernet Sauvignon, Merlot, Syrah, Vermentino, Malbec en Alicante worden verbouwd, krijgen we een rondleiding in de wijnmakerij.
De pratalia wijn vind ik zelf een van hun beste wijnen, hoewel ik eigenlijk een voorliefde heb voor rode wijn. Deze wijn heeft fruitige tonen van grapefruit, appel, acaciabloem en aromatische kruiden. Deze wijn doet het zelfs goed bij de artisjok, tenminste, bij de gefrituurde artisjok met name de zogehete carciofi alla giudia. Hoewel de artisjok een culinaire held is, zeker in de Romeinse keuken, laat hij zich heel moeilijk combineren met wijn. De smaakpapillen gaan namelijk protesteren. Vergezeld met een rode wijn blijft een bittere smaak in de mond achter en met wit komt een metaalachtige smaak vrij. Als je de artisjok rauw eet, kun je hem beter niet combineren met wijn. Maar als je hem bakt of frituurt wordt de artisjok wat zoeter van smaak en dan smaakt de Pratatia er heerlijk bij! Vandaag echter geen artisjokken op het menu. We gaan de wijnen proeven vergezeld met allerlei heerlijke gebakjes.
Na het nuttige van enkele glaasjes wijn en gesmuld te hebben van al het zoetigheid gaan we lopend verder naar het naastgelegen wijnhuis Tenuta Cavalier Mazzochi 1919. Maurizio Mazzocchi nam zo'n 5 jaar geleden het roer over nadat zijn vader Edoardo die na een kort ziekbed kwam te overlijden. De vader van Edoardo was de oprichter van dit wijnhuis en hij was altijd enorm betrokken bij de plattelandsleven, en in het bijzondere voor de wijnwereld. Zijn passie heeft hij goed over weten te brengen op zijn zoon Maurizio.
Terwijl Maurizio alles vertelt over de wijnen heeft moeder Anna een paar heerlijke gerechten getoverd uit haar keuken die Svetlana ons serveert. We mogen proeven van haar kookkunsten vergezeld met de tongstrelende wijnen die Maurizio ons inschenkt.
Na al deze geneugten heeft niemand natuurlijk meer zin om weer 1 uur terug naar huis te lopen (buiten het feit of dit uberhaupt nog zou lukken...) En wat heerlijk is het dan, dat Ed dan ineens ten tonele verschijnt om ons op te halen! En zo kunnen ook de dozen wijn mee! Wat een zaligheid!
En als je bij ons logeert nemen we je graag mee naar deze wijnhuizen Of boek onze culinaire reis.