Maremmano
Dagelijks maken Ed en ik een rondje met onze 2 honden. Guus die 10 maanden oud is, is een Maremmano di Pirinei. Sjuul van 9 maanden is een Pastore Maremmano di Abruzzese. Beiden zijn schapenhonden. Niet om de kudde te drijven maar hun taak is om de wolven weg te houden bij de schapen. Ze gaan ook daadwerkelijk het gevecht aan. En dat gaat er soms hard aan toe. Om de honden te beschermen dragen ze aan halsband met enorme pinnen aan de buitenzijde zodat een wolf niet de strot kan doorbijten. Met name in de bergen zie je ze vaak lopen. Als je in de bergen wandelt moet je de schaapskudde ook niet te dicht naderen want dan gaan ze in de aanval. Deze honden zijn eigenlijk dag en nacht bij de kudde samen met enkele border collies die de kudde drijven. Niet altijd is de herder aanwezig.
Guus en Sjuul en maremmano's bij de schaapskudde
Onze honden zijn opgegroeid bij mensen thuis en zijn daardoor zeer zachtaardig. Het zijn zelfs enorme knuffelkonten. Het liefst zouden ze de hele dag bij je zitten en geaaid willen worden. Maar helaas, dat gaat natuurlijk niet.
Wandelen
Wandelen is een van mijn hobby’s. Ik ga er vaak op uit met mijn vriendin om wandelingen te maken van 4 tot soms 8 uur. Daarnaast zit ik bij de plaatselijke wandelclub “viatores” die om de week een wandeling maakt in de omgeving van Calvi. Ed heeft zich dit jaar ook opgeven en gaat nu ook gezellig mee. Het is een hele gezellige club mensen bij elkaar en stuk voor stuk zijn het vrienden van ons geworden.
En ook vandaag gaan we erop uit. We maken een tocht van 4 uur in de omgeving van Calvi. Het is een wandeling met enkele pittige klimmen erin. Onze “presidente” Mario die de groep leidt is van beroep boscaiolo (houthakker) en carbonaio (houtskoolmaker). Hij kapt de bossen en verkoopt het hout voor de kachels want vele stoken hier nog op hout omdat gas of pellet erg duur is. Ook voorziet hij pizzeria’s met hout gestookte pizza ovens van hout. Daarnaast maakt hij houtskool op de traditionele manier. Er zijn niet veel mensen meer die deze oude ambacht nog beheersen en uitoefenen. Mario kent het bos dus op zijn duimpje en rent de heuvels op als een jonge berggeit. En wij sjokken er achteraan. Klimmen is nog steeds niet mijn sterkste kant.
Energieke oudjes! In onze wandelclub zitten ook 2 mannen. Een is 83, de ander 84! Daarmee gaat de gemiddelde leeftijd van de leden wel fors omhoog : ) Zoals bij veel Italianen zou je hun absoluut niet die leeftijd geven. Ik had ze eerder eind 60 geschat. En zeker als je ze ziet lopen! Met alle gemak en vaste tred klimmen ze de berg omhoog en trotseren ze soms gladde en kiezelige paden. Echt respect. Ik hoop dat als ik die leeftijd heb dat ik dan ook nog net zo vief ben. Ook hier in Poggiolo woont een vrouwtje, Nerina, van dik in de tachtig en zij gaat 2 keer per dag met haar -niet luisterende, lelijke - hondje vanuit Poggiolo naar de kleine buurtsuper 1 1/2 km verderop om daar wat boodschapjes te halen. Omdat ze die allemaal weer bergopwaarts mee moet nemen, gaat ze 2 keer per dag. Maar deze weg is echt een ramp. Ik loop hem ook dagelijks, maar mij is het na 8 jaar nog steeds niet gelukt om niet hijgend als een paard weer thuis aan te komen. Er zit namelijk een klim in van zo'n 30 %. En Nerina doet dat dus 4 keer! En terwijl ze naar boven loopt heeft ze ook nog adem om haar hondje te roepen. Ze kan haar adem beter sparen, want het is verloren moeite. Want zoals ik al zei, luistert dat beestje voor geen meter en gaat gewoon zijn eigen weg. En zo hoor je haar al van verre aankomen; “ Lila, vieni qua!!! “
Pas geleden is ze aangereden en heeft ze lange tijd in het ziekenhuis gelegen om te herstellen en te revalideren. Inmiddels is ze weer thuis en loopt ze weer als vanouds haar rondje, maar nu met een stok erbij. Het supermarktje is helaas opgeheven dus haar rondjes zijn iets minder ver geworden. Echt ongelooflijk toch, vind je niet! Niks rollators en scootmobielen. De oudjes hier lopen wat af. En dat maakt dat ze allemaal zo vitaal zijn en oud worden.
Wandelen met de Viatores Maar goed. Ik dwaal even af van mijn verhaal. Ook nu was ik weer mee met de wandelclub. En onze Mario verteld dan ronduit. Hij wijst ons op bijzondere bomen, eetbare planten en paddenstoelen en noem maar op. Hij vertelt over zijn werk en hoe de kap in zijn werk gaat. Zo mag je bij het kappen van de bossen niet alles kappen maar moet je om de zoveel meter een boom laten staan. Hele oude steeneiken (Leccio, hier in het dialect leccino) mogen enkel gekapt worden als er meerdere dicht bij elkaar staan. En waar een boom gekapt wordt komen er altijd meerdere terug. Je ziet dan een cluster van meerdere nieuwe stammen bij elkaar. Daaraan herken je dus gekapte bomen. Ook weet Mario haarfijn te vertellen hoeveel quintale (100 kilo) een boom heeft die wij aanwijzen. Hier wordt hout per quintale verkocht. Wij gebruiken deze oude gewichtsmaat niet meer maar hier nog wel. Ook etto (een ons) wordt hier overigens nog steeds gebruikt maar ook de eurocent is nog volop in omloop. Wat je hier ook nog veel ziet in de bossen zijn gaten die gebruikt werden om steen te smelten waarna er kalk ontstond om de muren te kunnen witten. Het kalkhoudende gesteente werd afgegraven. In het gat wat er ontstond werd een vuur gemaakt en het gesteente smolt. Wat overbleef was kalk. Deze manier van verwerken wordt nu niet meer toegepast.
Gat waar stenen werden gesmolten-Calvi dell’umbria-de omgeving ligt in een zee van wolken
Een ander zeer belangrijk onderwerp tijdens de wandeling (tijdens elke wandeling eigenlijk) is het onderwerp eten. Het hele jaar door is er namelijk wel iets eetbaars te vinden! En daar weet iedereen dan wel weer iets lekkers van te maken. Eèn iemand begint dan in detail te vertellen hoe je het moet klaarmaken. Maar daar volgt natuurlijk altijd commentaar op want er is altijd wel iemand die een veel beter recept heeft. En ook dat recept wordt dan in geuren en kleuren verteld. Zo komisch. En na acht jaar lid te zijn van deze club had ik al heel wat receptenboeken kunnen schrijven. Helaas ben ik het al kwijt voordat ik thuis ben…
Wil jij ook eens mee op een wandeling? Heleen neemt je graag mee. Ook bij de viatores ben je welkom. Kun je meteen je Italiaans oefenen!
www.umbrievakantie.com