Civita Castellana, is gebouwd op een tufsteen vlakte met steile hellingen, die samenvalt met de oorspronkelijke plaats, Falerii Veteres genaamd en volledig werd verwoest zoals het oude Carthago. Het is centraal gelegen ten opzichte van het gebied, dat voornamelijk bestaat uit een plateaus van rotsen waarin de Treja-rivier, een zijrivier van de Tiber, en de andere kleine zijrivieren onophoudelijk door de kliffen en valleien stromen. Het prachtige landschap van de ravijnen, alsof de aarde is open gescheurd, waar vegetatie uit de diepte oprijst en waar de aanwezigheid van de mens teruggaat tot ver vervlogen tijden. Waar de mens de eerste nederzettingen stichtte en sporen van zichzelf achterliet.
In de oudheid werd dit land bewoond door de Falisci, een Italisch volk dat een opmerkelijk niveau van beschaving bereikte. De wandeling brengt ons bij een van de belangrijkste archeologische bewijzen daarvan. We wandelen over een deel van de Via Amerina, een opmerkelijke communicatie-as die Rome met Umbrië verbond. Daarna leidt het pad ons naar de necropolis "Tre ponti" met de Romeinse brug, de necropolis van Cavo degli Zucchi (waar het mogelijk is om op de straatstenen te lopen van het oude Amerina) tot aan de ruïnes van de Romeinse stad Falerii Novi, door de cisterciënzerabdij van Santa Maria in Falleri en het pad eindigend in de gigantische Tagliata Fantibassi.
De spil van dit pad van buitengewone schoonheid is het Cavo degli Zucchi-complex waar in de Via Amerina een lang stuk van de oude Romeinse bestrating perfect bewaard is gebleven, compleet in al zijn delen. Een echte reis door de geschiedenis, De plaats wordt in feite gekenmerkt door de aanwezigheid van bijna 200 graven van verschillende typen, Graven voor zowel crematie als begraving, wat getuigt van de functie die de weg heeft. De via Amerina herbergt al eeuwen de historische herinneringen van de oudste bewoners, de Falisci.
We wandelen over de door de tijd afgeronde straatstenen naar de vallei van de prinsen met monumentale graven met zuilengangen (graven van de koningin), met identificatie-friezen van de rijke eigenaarsfamilies en rijke architectonische details. Na een gemakkelijke doorwaadbare plaats, tussen oude verwoeste bruggen en andere die na millennia op wonderbaarlijke wijze nog steeds op diepe kloven zijn gebouwd, zullen we graven vinden met sporen van oude schilderingen en kleine duiventillen.
We gaan dan de beroemde porta di Giove -poort van Jupiter- binnen om meer te weten te komen over de Romeinse nederzetting Falerii Novi, geboren na de Romeinse verovering en de vernietiging van Falerii Veteres. De hoofdstad werd verwoest en de overlevenden mochten leven in een vruchtbaar maar vlak land, omringd door hoge muren van meer dan 2 km lang met ongeveer 80 torens en 7 poorten, maar voor indringers toch makkelijk om te veroveren. De vlakke ligging van de Romeinse stad heeft daardoor vele plunderingen door de eeuwen heen meegemaakt. Eenmaal verlaten, werd het na het jaar 1000 gekozen door een kolonie cisterciënzer monniken die, met hergebruik van delen van de overgebleven gebouwen, de abdij van Santa Maria in Falleri bouwden. Na een bezoek aan het binnenland en het kennen van de geschiedenis en mysteries, gaan we verder naar de laatste grote verrassing: La tagliata Fantibassi.
Het is een gigantische corridor gemaakt door een beschaving die in de rotsachtige omgeving een belangrijke bondgenoot zag voor de verdediging, Ze creëerde een een comfortabeler wegennet en bouwde deze kolossale straten uitgehouwen in de tufsteen. En er zijn nog veel geheimen verborgen in deze labyrintische monumenten waarvan de muren tot 15 meter hoog zijn. Na een wandeling langs deze oude weg die ongeveer 190 meter slingert tussen twee duizelingwekkende hoge muren, zullen we verder lopen over een prachtig kloofpad tussen gigantische varens, kleine watervallen en bruggen van takken en paden die enkel met behulp van touwen te belopen zijn. Deze avontuurlijke passage brengt ons terug naar het beginpunt. .
Via Amerina en de vallei van de prinsen
Het "graf van de koningin" bevindt zich langs de Via Amerina, de oude consulaire weg die door de Romeinen werd aangelegd na de verovering van Falerii Veteres (het huidige Civita Castellana) in 241 voor Christus.
Deze oude weg had als doel om Rome te verbinden met de belangrijkste centra van Umbrië en om de veroverde gebieden onder controle te houden.Het pad strekte zich uit van Ameria (Amelia), tot aan de Baccano-vallei, langs de Via Cassia. De overblijfselen zijn vandaag de dag nog steeds zichtbaar, vooral in het traject dat van Falerii Novi naar Nepi loopt. Juist in dit gebied, opgegraven in de tufsteen, zijn naast de ontelbare aanwezige duiventillen nog steeds de overblijfselen van enkele graven zichtbaar, grotendeels in kamers. De mooiste en meest bijzondere, vanuit architectonisch oogpunt gezien , zijn die gelegen zijn net boven de bedding van de Rio Maggiore-stroom, in de vallei van de prinsen. (zo genoemd vanwege de aanwezigheid van deze twee graven met zekerheid behoorden tot een adellijke familie van die tijd) Hier vind je de "graf van de koning" en "graf van de koningin", daterend uit de tweede eeuw. voor Christus. Als je ze van buitenaf bekijkt valt de architecturale stijl die ze onderscheidt van de anderen meteen op. In feite hebben ze een externe portiek, uitgehouwen in de rots, die wordt gevolgd door een vestibule die volledig is versierd met een frame dat in de tufsteen is uitgehouwen. Aan de zijkanten zijn er nissen die bestemd waren voor de lichamen van de slaven van deze familie, die dus zelfs na hun dood bij hun moesten blijven. Ze lagen alleen niet onder hetzelfde dak. In het binnenste deel van elke portiek is er een deur versierd met een frame dat in de tufsteen is uitgehouwen. De ingang van het graf van de koningin onderscheidt zich van die van de koning door de versieringen die aan de bovenkant uit de rotsen zijn gehouwen: ze stellen twee kleine ronde schilden in reliëf voor, een kenmerkend teken van de sociale positie van het familielid. Op de architraaf bevond zich de titulo, de begrafenisinscriptie, zoals blijkt uit de aanwezigheid van sporen van rode verf die vandaag de dag nog gedeeltelijk zichtbaar zijn. Aan de zijkanten van de ingang waren hoogstwaarschijnlijk twee tronen of stoelen. Eenmaal door de toegangsdeur is er voor de kamer een korte gang op het vlakke plafond waarvan een kleine machicoulis (een soort blaasgat) is die de kamer verbond met het terras boven het graf. Dit gat had verschillende functies: de ene was die van een spiramen, een blaasgat waardoor de uitademing van lichamen in ontbinding of verbrande as naar buiten kwam; het werd ook gebruikt om plengoffers (drankoffers) aan de doden aan te bieden; en tenslotte, had het de functie van een noodingang na het sluiten van de hoofddeur, zoals blijkt uit de kleine holtes die langs de zijkanten zijn gegraven, op een afstand van 30 - 40 cm van elkaar, duidelijk gegraven om handen en voeten te ondersteunen. Hoogstwaarschijnlijk werden deze gaten een bepaalde tijd open gelaten en pas later afgesloten door grote blokken steen.
Meteen daarna opent de gang voor ons de kamer waar de doden werden geplaatst. Het plan van deze structuur lijkt op een grote U met in het midden een kolom uitgehouwen uit de rots, waarop drie nissen zijn gegraven. Om de waarheid te zeggen, het interieur van dit graf is erg schaars en afgezien van de nissen, vertoont het geen bijzondere bezienswaardigheden. Aan de andere kant, wat opvalt, is de architecturale stijl van de buitengevel van deze graven, aangezien de aanwezigheid van arcades en vestibules ze onderscheidt van alle andere, waardoor ze uniek zijn in zijn soort. Precies om deze reden is het bovengenoemde type graf technisch gedefinieerd "Tomba a camera di Falerii", aangezien ze in heel Etruria en in de Agro-Falisco alleen aanwezig zijn in de necropolis rond Falerii. Andere voorbeelden van dit type zijn aanwezig in de necropolis van de " “Tre cammini” Over de oorsprong van deze graven zijn de meeste zeer onzeker. Volgens de geleerde hebben de lijsten rond de arcades en de lijstwerk van de deuren Romeinse kenmerken, maar desondanks is zijn ze overtuigd dat deze graven van Faliscaanse oorsprong zijn en dat de Romeinen ze hergebruiktte voor het begraven van hun doden waarbij ze versieringen hebben toegevoegd. De meeste geleerde beschouwen deze graven dus als Etruskisch.
Technische gegevens
Lengte: 10 km
Hoogteverschil: 200 m
Moeilijkheidsgraad: gemakkelijk met een "avontuurlijke" passage (we steken een paar doorwaadbare plaatsen lopen op boomstammen of stenen, en zeer korte beklimmingen / afdalingen met behulp van touwen, mogelijke aanwezigheid van modder en braamstruiken)
Routeprofiel: lus
Duur: 5 uur inclusief ( lunch) pauzes
Vanuit Vista sull'oliveto zijn er vele prachtige wandelingen te maken. Je kunt er alleen op uit of samen met Heleen deze wandelingen maken. Of ga mee met de wandelweek. Kijk op onze website voor meer informatie.
Countryhouse B&B Vista sull'oliveto - Umbrië www.umbrievakantie.com
